Geplaatst: 10 jul 2020, 11:43
Hamilton (2020)
Het is grappig hoe een verandering in status quo zoveel van de interpretatie van deze musical verandert. Toen Hamilton in 2015 in Amerika op het toneel verscheen werd de musical al snel bekroond tot een van de beste en meest relevante Amerikaanse musicals ooit, een glorieus meesterwerk dat zowel oud als nieuw Amerika met elkaar verbond en met de radicale casting van figuren als Thomas Jefferson, George Washinton en Marquis de LaFayette als mensen van kleur een sterke links progressieve geest had. Door vele mensen werd deze diverse musical bekroond tot de meest kenmerkende kunstuiting van de Obama administratie...
...en toen kwam Trump. 2020 is, naast Corona, gekenmerkt door een grote (en nodige) heropleving van het sentiment dat zwarte levens er ook toe doen, dat we kritisch moeten kijken naar geschiedschrijving en hoe bepaalde mensen worden afgebeeld en hoe fundamenteel gebroken het Amerikaanse systeem is. En daar is Disney, met de langverwachte gefilmde versie van Hamilton. Dus hoe ziet een werk als Hamilton eruit in 2020? Natuurlijk is dit heel persoonlijk, maar IMO niet heel goed.
Hamilton is een werk dat voornamelijk leeft op verheerlijking. Verheerlijking van Alexander Hamilton en de founding fathers. Hoe goed het wel niet was dat de Amerikaanse revolutie de Amerikaanse bevolking de vrijheid gaf die ze wilden... een grote leugen natuurlijk. Hamilton is een dubieus werk dat eigenlijk vooral aanvoelt als een patriottistisch pronkstuk dat in de wens om te laten zien hoe cool de 'bevrijding' van Amerika wel niet is, de ongelukkige elementen van deze bevrijding wegmoffelt.
Het is heel leuk dat Lin Manuel Miranda zwarte mensen heeft gecast als beroemde, witte generaals en figuren, maar waarom doe je dat als je niet eens de olifant in de kamer aan wilt kaarten dat al deze beroemde, witte generaals en figuren ook zwarte slaven in bezit hadden en geen enkele wens hadden om dit enigszins te veranderen? In fact, historici hebben aangekaart dat een reden voor de Amerikaanse revolutie was omdat de rijke Amerikanen (waaronder Amerika's grote held, George Washington) zagen dat Groot-Britannie eng dicht in de buurt kwam om slavernij te verbieden en ze hun eigen zegje daarover wilden hebben.
Heel leuk om continu te benadrukken dat Alexander Hamilton een immigrant was en te zeggen dat hij anti-slavernij was, maar waarom benoem je dan niet het feit dat Alexander Hamilton als bemiddelaar optrad toen zijn schoonvader nieuwe slaven wilde kopen? Hoe past dat in jouw narratief dat Hamilton vocht voor de vrijheid van zowel wit als zwart Amerika? Waarom is het enige kritiek dat je uit over Hamilton dat hij ooit een keer vreemdging? Oh, the shame!
Is Hamilton daarmee compleet nutteloos in deze tijd? Niet geheel. De nummers zijn nog steeds vaak goed, sommige van de acteerprestaties zijn fantastisch, ik weet zeker dat de bedoelingen goed zijn en het is fijn dat mensen zoals Daveed Diggs en Lesley Odom Jr. dankzij Hamilton de kans hebben gekregen verder te groeien als acteurs/performers, maar de kleuring van geschiedenis hangt wel als een soort donderwolk over het hele stuk heen. Het voelt schadelijk om deze historische figuren zonder enige context te tonen en te verheerlijken, zeker omdat veel van de problematiek waarmee Amerika vandaag de dag nog kampt voortkomt uit keuzes die gemaakt zijn door deze figuren in de periode die hier wordt getoond als een grote triomftocht.
2.5/5
Het is grappig hoe een verandering in status quo zoveel van de interpretatie van deze musical verandert. Toen Hamilton in 2015 in Amerika op het toneel verscheen werd de musical al snel bekroond tot een van de beste en meest relevante Amerikaanse musicals ooit, een glorieus meesterwerk dat zowel oud als nieuw Amerika met elkaar verbond en met de radicale casting van figuren als Thomas Jefferson, George Washinton en Marquis de LaFayette als mensen van kleur een sterke links progressieve geest had. Door vele mensen werd deze diverse musical bekroond tot de meest kenmerkende kunstuiting van de Obama administratie...
...en toen kwam Trump. 2020 is, naast Corona, gekenmerkt door een grote (en nodige) heropleving van het sentiment dat zwarte levens er ook toe doen, dat we kritisch moeten kijken naar geschiedschrijving en hoe bepaalde mensen worden afgebeeld en hoe fundamenteel gebroken het Amerikaanse systeem is. En daar is Disney, met de langverwachte gefilmde versie van Hamilton. Dus hoe ziet een werk als Hamilton eruit in 2020? Natuurlijk is dit heel persoonlijk, maar IMO niet heel goed.
Hamilton is een werk dat voornamelijk leeft op verheerlijking. Verheerlijking van Alexander Hamilton en de founding fathers. Hoe goed het wel niet was dat de Amerikaanse revolutie de Amerikaanse bevolking de vrijheid gaf die ze wilden... een grote leugen natuurlijk. Hamilton is een dubieus werk dat eigenlijk vooral aanvoelt als een patriottistisch pronkstuk dat in de wens om te laten zien hoe cool de 'bevrijding' van Amerika wel niet is, de ongelukkige elementen van deze bevrijding wegmoffelt.
Het is heel leuk dat Lin Manuel Miranda zwarte mensen heeft gecast als beroemde, witte generaals en figuren, maar waarom doe je dat als je niet eens de olifant in de kamer aan wilt kaarten dat al deze beroemde, witte generaals en figuren ook zwarte slaven in bezit hadden en geen enkele wens hadden om dit enigszins te veranderen? In fact, historici hebben aangekaart dat een reden voor de Amerikaanse revolutie was omdat de rijke Amerikanen (waaronder Amerika's grote held, George Washington) zagen dat Groot-Britannie eng dicht in de buurt kwam om slavernij te verbieden en ze hun eigen zegje daarover wilden hebben.
Heel leuk om continu te benadrukken dat Alexander Hamilton een immigrant was en te zeggen dat hij anti-slavernij was, maar waarom benoem je dan niet het feit dat Alexander Hamilton als bemiddelaar optrad toen zijn schoonvader nieuwe slaven wilde kopen? Hoe past dat in jouw narratief dat Hamilton vocht voor de vrijheid van zowel wit als zwart Amerika? Waarom is het enige kritiek dat je uit over Hamilton dat hij ooit een keer vreemdging? Oh, the shame!
Is Hamilton daarmee compleet nutteloos in deze tijd? Niet geheel. De nummers zijn nog steeds vaak goed, sommige van de acteerprestaties zijn fantastisch, ik weet zeker dat de bedoelingen goed zijn en het is fijn dat mensen zoals Daveed Diggs en Lesley Odom Jr. dankzij Hamilton de kans hebben gekregen verder te groeien als acteurs/performers, maar de kleuring van geschiedenis hangt wel als een soort donderwolk over het hele stuk heen. Het voelt schadelijk om deze historische figuren zonder enige context te tonen en te verheerlijken, zeker omdat veel van de problematiek waarmee Amerika vandaag de dag nog kampt voortkomt uit keuzes die gemaakt zijn door deze figuren in de periode die hier wordt getoond als een grote triomftocht.
2.5/5