Plus, wordt die Jedi Knight-regel niet gezegd door Nute Gunray? Alsof hij weet dat Obi-Wan nog geen Jedi Knight is.
---------
Jojo Rabbit (2019)
Met Jojo Rabbit lijkt Waititi te hebben geprobeerd een La Vita è Bella voor deze generatie te maken, maar helaas is dit zijn tot nog toe enige misser. De film bevat zeker goede grappen en een paar emotionele scènes werken, maar samen creëren deze elementen een compleet onsamenhangende toon. Het ene moment zit je in een scène waar je moet gruwelen over de daden van de Nazi's, het volgende moment doen diezelfde Nazi's een gekke komedieroutine. Als de klap op de vuurpijl is de meest voornaamste Nazi in de film ook eigenlijk 'helemaal niet zo slecht', wat een bizarre insteek is voor een Nazi-satire.
Waititi lijkt in deze film ook nul tijd te nemen voor zijn karakters, ondanks dat hij normaal gesproken zo goed is in het bouwen van zijn karakters. Op een gegeven moment ging een prominent karakter dood en hoewel de scène zelf op zich goed was gedaan, had deze dood geen enkele impact op mij als de kijker noch kennelijk de karakters in de film.
De jonge hoofdrolspeler is wel zeer indrukwekkend en Thomasin McKenzie is ook weer erg fijn. Goed om haar na Leave No Trace weer in een prominente rol te zien (nee, haar niks rolletje in The King telt niet). Er zit hier ook een kind in van wie ik zou zweren dat hij een kloon is van Nick Frost
2.5/5
Under the Skin (2013)
Dit blijft toch zo'n goede film. Het is absoluut geen film voor iedereen. Hij is traag, er wordt weinig gezegd, heeft nauwelijks echt plot en het plot dat er is is eigenlijk vrij simpel, maar voor mij is dit een ongekend meesterwerk van existentiële sci-fi horror/drama. Als je geïnteresseerd bent in science fiction en deze film nog niet gezien hebt, ga hem kijken!
5/5
---------
Daarnaast heb ik ook alle (ja, alle) Indiana Jones films opnieuw gekeken omdat ik deze recent op blu-ray heb aangeschaft.
Raiders of the Lost Ark (1981)
Zoals eerder gezegd, fantastisch. Alleen Marion Ravenwood's karakter is vrij 'eh', wat een half puntje aftrek geeft.
4.5/5
Indiana Jones and the Temple of Doom (1984)
Wordt vaak gezien als de zwakste van de originele drie Jones films en sure, het is een problematische film met racistische stereotypes, rare ideeën over vrouwen en het heeft een vreemde mix van extreem geweld en kindvriendelijke grapjes.
Maar, het is ook mijn favoriete Indiana Jones film. De hele film heeft zo'n enorm plezier in het zijn van zichzelf. Vanaf het moment dat ze bij het paleis aankomen tot de laatste scène is deze film een opeenvolging van iconische scènes. Het diner met de apenhersens, Mola Ram en zijn hartchirurgie skills, de Kali cult, de kindslaven, de mine buggy chase, evil Indiana Jones, de brug. Het is allemaal perfectie *chef's kiss*.
4.5/5
Indiana Jones and the Last Crusade (1989)
Mijn minst favoriete van de originele drie Indiana Jones films, maar nog steeds verdomde goed. In een bepaald opzicht is dit een hele obvious terugkeer naar de formule van Raiders of the Lost Ark, met bekende karakters, bekende locaties, een zelfde soort schat en de glorieuze terugkeer van Nazi's. Maar dit boeit allemaal niet, want het is een hilarische actiekomedie. Sean Connery's rol is zo goed en die scène in Berlijn is veel betere satire dan sommige actual Nazi satires *kuch* Jojo Rabbit *kuch*.
4/5
Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (2008)
Ugh... Het enige dat ik mij van deze film herinnerde waren flarden en een gevoel van teleurstelling. Nu ik hem opnieuw heb gekeken... ben ik het met 16/17-jarige ikke eens. In principe werkt de film op dezelfde ideeën als de originele drie, namelijk een zany ode aan pulp adventure comics. Maar waar in de eerste drie films alles genuine voelde, voelt alles in deze film net niet goed.
Het is eigenlijk raar, want de eerste drie films waren absoluut ook niet voorzichtig met het tonen van obviously onmogelijke acties (in het begin van Temple of Doom glijden Indiana Jones & Co. zonder kleerscheuren van de Himalayas af in een rubbere bootje), maar in iedere Jones film behalve deze weten ze het te verkopen. In deze film overleeft Indy een nucleaire explosie in een koelkast, slingert Shia LaBeouf als Tarzan met zijn apenvriendjes door de jungle, worden ze aangevallen door mensetende CGI mieren en surfen ze in een auto drie watervallen af. Het is allemaal net iets té.
Misschien is het omdat de film vreemd bloedloos is. Uiteraard waren de andere Jones films ook niet per se enorm gory of gewelddadige films, maar hier is het meeste bloed dat je ziet een klein schotwondje en Indiana Jones, die ik vorige films vaak niet zonder wonden een film uitkwam, wordt in deze film toevallig altijd gemist door ieder schot en bloedt niet meer als hij wordt geraakt door een vuist. Het is allemaal raar clean, alsof ze bang waren voor censuur.
Daarnaast is ook de film zelf gewoon niet mooi. Alles heeft één of andere weirde bloomfilter waardoor de beelden veel te overexposed zijn en nep aanvoelen. De CG is ook slecht en het is teleurstellend dat ze hiervoor zijn gegaan vs. de praktische effecten die de originelen zo goed maakten. Maar hey, George Lucas is natuurlijk involved en iedereen weet van George Lucas' afkeer van praktische effecten sinds hij computers heeft ontdekt.
2/5